Interview Coco Capitán | การแสดงงานศิลปะของศิลปินเดี่ยว " NAÏVY: in fifty (definitive) photographs"

——ช่วยสอนเกี่ยวกับแนวความคิดของการจัดแสดงครั้งนี้

" Naïvy" เป็นการบัญญัติศัพท์ที่ผสม " Naïve" (ที่ใสซื่อ) ที่หมายถึง naivete และความบริสุทธิ์กับ " Navy" (กองทัพเรือ) ที่หมายถึงทหารเรือและสีฟ้าเข้ม ตั้งแต่เยาว์วัย ชอบทะเล และถูกดึงดูดตลอดในทะเล และไปใช้เวลา สนใจในทหารเรือเหมือนกันตั้งแต่อดีตด้วย ฉันเริ่ม เพื่อเจอเหตุผลนั้นจากคำถาม ที่ว่าคงจะถูกทะเลและทหารเรือทำไมดึงดูดขนาดนี้ด้วยเป็นซีรี่ย์นี้ อยากแสวงหาคำถาม และเริ่ม และเพิ่งไม่ใช่ว่าพบคำตอบด้วย

——พร้อมกับการจัดแสดงนี้ ทำไมตัดสินใจว่า สรุปซีรี่ย์ " Naïvy"

เลือก 50 คะแนนที่ชอบจากรูปที่ถ่ายตลอด 10 ปีต่อไปมาที่สุดเป็นรูปร่างสุดท้ายของซีรี่ย์นี้ครั้งนี้ จากเอกสารสำคัญที่ถ่าย และเก็บมาเช่นไซส์และเทคนิคเป็นต้นทดลองหลายๆ อย่าง และตรวจสอบหาความจริง ห่างจาก 10 ปีที่ฝักใฝ่กับทะเลมา เพราะทำงานนี้ คิดว่า ย้ายไปโครงการถัดไปได้ไม่ใช่หรือ

——ตอนเยาว์วัย อาศัยอยู่ใกล้กับทะเลหรือ

เรียนกีฬาระบำใต้น้ำจากการเกิดอายุ 7 ปีที่ Seville ของสเปน มีการฝึกทุกวันสุดสัปดาห์ตั้งแต่ 10 โมงเช้าถึง 4 ทุ่ม 4 ชั่วโมงวันธรรมดา เพราะเป็นทีมที่เข้มงวดมาก และส่งแต่ละวันที่ต้องพยายามจัดการกับการฝึกฝนอย่างจริงจัง ถึงย้ายไปเมืองที่ชื่อว่า Cadiz ในขอบของสเปนตอนอายุ 11 ปี แต่โชคร้ายไม่มีทั้งทีมของกีฬาระบำใต้น้ำและสระว่ายน้ำในเมืองนั้น แต่มีทะเลที่นั่นแทน ปล่อยให้เป็นอิสระจากความเข้มงวดของกีฬาระบำใต้น้ำเป็นทะเลในอีกแง่หนึ่ง การฝึกเข้มงวดหายไปด้วย และว่ายน้ำในกล่องสี่เหลี่ยมเริ่มวิ่งที่ทางที่ใกล้ชายฝั่ง จนกว่าจะไปโรงเรียนโดยรถจักรยานทุกวันแล้วด้วย ทะเลเป็นสัญลักษณ์ของเสรีภาพท่ามกลางฉัน เพราะเริ่มใช้ทุกวันอย่างนั้นแล้ว และถูกปล่อยให้หลวมตั้งแต่ความกดดันและเวลา และกลายเป็นในสถานที่ที่ให้ปล่อยให้ตัวเองเป็นอิสระในที่สุด

——เป็นสมัยเด็กแบบไหนหรือ เคยรู้สึกว่า มีความรู้สึกแปลกประหลาดที่แตกต่างจากคนอื่นหรือ

เป็นตอนที่ได้รับความประทับใจจากเยาว์วัย ที่ว่ารู้สึกว่า มีคนอื่นและความรู้สึกแตกต่างกันมากกว่าเดิม ที่ว่าฉันโดดเดี่ยวไม่ใช่หรือ มีเพียงเล็กน้อยเพื่อนที่แชร์ความสนใจความสนใจต่อศิลปะและรูปได้ เพราะเกิดและเติบโตที่เมืองเล็ก โชคร้ายกีฬาระบำใต้น้ำอาจจะถูกผู้ร่วมกลุ่มกลั้นแกล้งอย่างเข้มงวด และลิ้มรส sense of estrangement ในทีมด้วย แต่เพื่อนร่วมชั้นเรียนของโรงเรียนใจดีมาก และเข้ากันได้ดี บอกการบ้าน เพราะฉันเป็นคนที่เก่งการเรียนด้วยอารมณ์โอะตะกุด้วย และเคยให้ดูคำตอบ ขณะที่ทดสอบ (การหัวเราะ) ถึงตระหนักถึงส่วน ที่ว่าความสนใจความสนใจแตกต่างจากคนอื่น แต่คิดว่า ข้อโต้แย้งนั้นดี

——ตอนชุดนักเรียนปกทหารเรือของรูปร่างและวัตถุด้านศิลปะฟะอุนโดะของทหารเรือไร้เดียงสาด้วย ทิวทัศน์ดูกลายเป็นแหล่งแรงบันดาลใจหรือ

ไม่, ทหารเรือของสเปนไม่ใช่ความรู้สึกเช่นนี้ คิดว่า เหล่านี้เป็นภาพพจน์ที่เป็นผู้ต้องสงสัยในหัวในที่หนึ่งมา ตอนเราจินตนาการทหารเรือและทหารเรือด้วยชุดนักเรียนปกทหารเรือของอเมริกาที่ถูกใช้ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ใช้ชุดนักเรียนปกทหารเรือนี้แบบอุปมาในแง่นี้ ถึงอาจจะพูดว่า ทำในความคิด เพราะนอกจากทหารเรือแล้วสนใจในการออกแบบและโครงสร้างของเรือ แต่ไม่ใช่รูปร่างของทหารเรือที่ดูในชีวิตฉันมา และสร้างสรรค์ทหารเรือในจินตนาการในฐานะสัญลักษณ์จนถึงที่สุด

——ถึง half of the body มีโครงสร้างคือการไม่ใส่เสื้อผ้าดี และ half of the body ถูกใช้กับชุดเครื่องแบบ แต่มีความตั้งใจแบบไหนหรือ

ชุดเครื่องแบบหมายความว่า สังกัดที่ไหนสักแห่ง และคิดว่า เป็นสัญลักษณ์ของสังคมและกลุ่ม และ half of the body เป็นการไม่ใส่เสื้อผ้าแสดงสัญลักษณ์และบุคลิกลักษณะเฉพาะปัจเจก สภาพที่ไม่สูญเสียบุคลิกลักษณะเฉพาะของตัวเอง ขณะเป็นที่ไหนสักแห่ง ถึงการพูดเล่นถูกรวมไว้ในอีกแง่หนึ่งด้วย แต่ใส่การเย็บปักถักร้อยที่เป็นสัญลักษณ์ของบุคลิกลักษณะเฉพาะให้ชุดนักเรียนปกทหารเรือจากความคิด ที่ว่าอยากทำลายรูปแบบ ที่ว่าสังกัดโดยชุดเครื่องแบบที่ไหนสักแห่งตัวอย่างเช่นที่นั่น ทำลายสภาพที่สังกัดกลุ่มบางแห่งเพราะการเย็บปักถักร้อย และคิดว่า ให้บุคลิกลักษณะเฉพาะได้ไม่ใช่หรือ

——มนุษย์ถูกให้รู้ถึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ขัดแย้งที่ระเบียบและช่วงห่างของเสรีภาพ

ตอนคิดว่า เหมาะสมกับตัวฉันเองสังคมนั้นยาก อาจจะรู้สึก พอถูกกฎระเบียบผูก และมีชีวิตอยู่เผ็ด ไม่เพียงแต่ง่าย เพราะดำเนินชีวิตโดยศิลปะเป็นพิเศษเท่านั้นเผ็ด พออย่าอยากทำ ไปหันหน้าออกไป ถึงอาจจะถูกรู้สึกว่า ล้าสมัยอย่างง่ายดายในโลกของศิลปะ แต่คิดว่า เป็นคนที่พยายามอย่างหนักในการซ้อนทับไว้ข้างใต้ แต่ตั้งแต่เวลาหนึ่ง ใส่ใจคนอื่นเกินไปเยอะเกินไป และเริ่มรู้สึกถึงคำถามในต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ขณะคำตอบที่ถูกต้องถูกร้องขอเสมอๆ แล้ว ไม่คิดที่จะตาม อย่างที่ถูกบอก และมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว ใช้ถ้อยคำ " LOST" ในซีรี่ย์นี้ก็เพราะว่าอยากอวยพรหลุดจากตาของสังคมและคนอื่นครั้งหนึ่ง และกลายเป็นถึงเด็กหลงทาง จนกว่าใครๆ ก็จับสถานที่ที่เรื่องตัวเองกลายเป็นร้องขอจากเด็กหลงทาง เพื่อเจอสถานที่น่าอยู่สำหรับตัวเอง

——ดอกไม้ของ Daisy ปรากฏบนการเย็บปักถักร้อยของรูปและชุดนักเรียนปกทหารเรือในฐานะสัญลักษณ์กุญแจดีด้วย

Daisy ถูกดึงดูดกับธรรมชาติเหมือนกับทะเลด้วย สีฟ้าและชุดนักเรียนปกทหารเรือและ Daisy ถึงรู้ไม่ได้ด้วยตัวเอง ไม่รู้ทำไมดึงดูด 3 อันนี้ตั้งแต่อดีต และกลายเป็นในคำสำคัญใช้ร่วมกันของซีรี่ย์นี้

——ถ้าแสดงชุดนักเรียนปกทหารเรือเป็นกลุ่ม Daisy เป็นสัญลักษณ์ของการปลดเปลื้องหรือ

ไปแล้วแต่สถานการณ์ อาจจะเชื่อมโยงกับสัญลักษณ์ของเสรีภาพ ถึงไม่รู้ที่ญี่ปุ่น ที่ประเทศอังกฤษ Daisy เป็นดอกไม้ที่เหมือนกับวัชพืชที่เบ่งบานในที่นั่น แต่สวยมาก ถึงคน ที่ว่าชอบดอกไม้ดูแลทะนุถนอมคิดว่า มีมากมายด้วย ฉันรักดอกไม้ที่เบ่งบานที่ข้างทางของบริเวณนั้นที่เหมือนกับ Daisy มาก ถูกดึงดูดมาก เพราะเป็นสัญลักษณ์ของเสรีภาพ และรู้สึกถึงการมีอำนาจมากด้วย และขอบคุณสำหรับชีวิตประจำวันอีกหนึ่งอย่างเป็นหัวข้อฉันด้วย มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแบบเกินความจำเป็น และมีสิ่งที่สวยในชีวิตประจำวันด้วยไม่ใช่ยึดสิ่งแข็งแรงของเอกลักษณ์เป็นจำนวนมาก และอยากจะทำสิ่งอย่างนั้นไปในความคิด สติ ที่ว่าขอบคุณสำหรับชีวิตประจำวันอาจจะปรากฎที่ Daisy

——ถึงรู้สึกภาพหลักต่อผลงานที่มีความไม่น่าที่จะเป็นไปได้ในซีรี่ย์ แต่ช่วยบอกเหตุผลที่เลือกผลงานนี้หน่อย

ถึงเป็นของที่คือ 1 ใบที่รวมในข้อเสนอจากฝ่าย PARCO MUSEUM TOKYO แต่ฉันไม่อยากเลือกผลงานที่พูดเกี่ยวกับเนื้อหาทั้งหมดของนิทรรศการแล้วด้วย คิดว่า ดึงดูดความสนใจของผู้คนไม่ใช่หรือ เพราะทำภาพที่ให้คิดว่า นี่คงจะคืออะไรที่ลาเรื่องลี้ลับอย่างกล้าหาญที่ Maine ถึงกางเกงของรูปเป็นก้นของชุดนักเรียนปกทหารเรือ แต่ไม่อาจจะปลูกฝังความคาดหวังและภาพพจน์ไม่จำเป็นในผู้คนในภาพเรียบง่าย ขณะมีผลกระทบต่อหัวข้อ ผลงานนี้เป็นสิ่ง เวลาถ่ายภาพในซีรี่ย์ภาพเหมือนของ " Dazed" ถ่ายรายละเอียดที่ไม่จำเป็นไว้ระหว่างโฆษณาและการถ่ายนิตยสาร และฉันทำประกาศนั่นในฐานะผลงานของตัวเองดี

——ได้ยินว่า รูปทั้งหมดให้ความสำคัญกับการพิมพ์ C การพิมพ์ของงานที่ปฏิบัติโดยใช้มือ และถูกผลิต

ใช่เป็นการพิมพ์ C การพิมพ์ (คุโระโมะจิเอะนิคุพุรินโทะ) ถึงเป็นเรื่องเล่าเชิงเทคนิค แต่ใช้เวลามากมากกว่าเดิมมาก ถึงสะท้อนถึงกระดาษที่แสดงการคัดลอกจากฟิล์มที่ล้างแล้ว และรอ จนกว่าถูกถ่ายในห้องมืดสำหรับล้างรูปถ่าย แต่พูดว่า อยากเปลี่ยนสีเล็กน้อยเท่านั้น และทดสอบครั้งหนึ่ง และต้องรอ 10 นาที เริ่มขึ้นจากที่ที่ตัดหนังสือพิมพ์การพิมพ์ของลูกกลิ้งใหญ่ที่แค่โกดักและ Fuji Film มีโดยให้เข้ากับไซส์ของรูปในห้องมืดสำหรับล้างรูปถ่าย ถึงทำงานที่กรุงลอนดอน แต่ได้รับการช่วยเหลือของ John McCarthy ได้โชคดี เขาเป็นช่างฝีมือที่ให้ส่วนใหญ่ของชีวิตแก่การล้างฟิล์มของรูปมา คิดว่า ความรู้เขาทั้งหมดที่มีได้ได้ให้บอก ขณะทำงานด้วยกัน กลายเป็นโอกาสที่การล้างฟิล์มใช้เวลาในนั่นไตร่ตรองผลงานของตัวเองในทางตรงกันข้าม สะท้อนเจตนาฉันได้อย่างละเอียด และใช้เวลาทำอย่างนั้น และทำงานได้มีความสุขมาก

——สีฟ้าเข้มของทะเลแตกต่างกันในเรื่อง 1 อัน 1 อันรูปด้วย และน่าประทับใจอย่างสวยงามมาก

เพื่อสร้างสรรค์แต่ละสี เพราะฉันเก่งด้านสิ่งที่ยึดติดที่สีอย่างน่าแปลก ใช้เทคนิคแบบอะนาล็อกที่ไม่เกิดขึ้นแบบดิจิตัล ยกการเผยให้เห็นขึ้น เพราะ Photoshop ไม่สามารถใช้ได้ที่ห้องมืดสำหรับล้างรูปถ่าย เพื่อให้ดูส่วนนี้เคลียร์ และปิดบังส่วนที่แต่นี้ และพิมพ์……ให้ความสำคัญกับให้โทะสีฟ้าที่หลากหลายหาของตัวเอง ถึงศิลปินสมัยนี้ คนที่ชอบงานแบบอะนาล็อกอาจจะลดลงด้วย แต่ความแตกต่างของผลงานปรากฎตัวอย่างโดดเด่น พอล้างฟิลม์โดยวิธีการเช่นนี้จริงๆ เป็นทำได้ และเสร็จหลังผ่านกระบวนการที่ซับซ้อนอย่างมาก เพียงเพราะมีการช่วยเหลือของ John McCarthy

——ถึงถ้อยคำถูกเรียบเรียงภายใต้รูป แต่ใช้รูปและการใช้ถ้อยคำของถ้อยคำอย่างเหมาะสมอย่างไร

ตัดสินใจที่จะใช้ทั้งคู่ เพราะคิดว่า ใช้ทั้งรูปและถ้อยคำสำคัญเกี่ยวกับซีรี่ย์ " Naïvy" ครั้งนี้ แต่แสดงในผลงานที่มีเพียงแค่ถ้อยคำ ตอนคำพูดเป็นจุดเริ่มต้นของผลงานฉันส่วนใหญ่ และคิดว่า ได้รับแจ้งความรู้สึกที่ของตัวเองมากกว่าเดิม กรณีที่คิดว่า ทางที่ไม่ใช้ถ้อยคำอย่างกล้าหาญไป เลือกรูป รูปปรับปรุง และแก้ไข และทำเป็นผลงานไป

——ถึงได้ยินว่า มีขนบธรรมเนียมที่เรียบเรียงช่วงเวลาประจำวันในฐานะถ้อยคำ แต่ขนบธรรมเนียมนั้นเป็นตั้งแต่เมื่อไร

เริ่มเขียนถ้อยคำของตัวเองเป็น 12 เวลาอายุ 13 ปี แตกต่างจากสไตล์ตอนนี้แน่นอน……. แต่ตั้งแต่ตอน 6,7 ปีที่จำเขียนอักษร ชอบวาดภาพวาดและอักษรบนสมุด สมุดนั้นยังหยิบ ตั้งแต่ตอนอายุ 8 ปี เรียบเรียงสมุดบันทึกทุกวัน ติดข่าวในหนังสือพิมพ์ที่ตัดเป็นชิ้นๆ ของรูป และทำ collage ทำทำสมุดด้วยตัวเองทำอย่างนั้นต่อไปตลอดตั้งแต่ตอนนั้น

——SNS ปรากฏขึ้น แล้วมีขนบธรรมเนียมนั้นในการเปลี่ยนหรือ

สำหรับฉัน เขียนบันทึกถึงสมุดกว่า SNS ที่ปลาย หลังจากนั้นตรวจสอบถ้อยคำของตัวเองอย่างถี่ถ้วน และอัพโหลดสิ่งที่ ถึงแชร์ถึงทุกคน ก็คิดอาจจะดีใน SNS เดิมทีเริ่มเขียนความคิดของตัวเองที่สมุดหมดเลยครั้งหนึ่ง เพราะเป็นเด็กขี้อาย และสร้างนิสัยอ่านนั่นกลับ แล้วบอกใคร ดังนั้นเริ่มเขียนความคิดของตัวเองที่สมุด ก่อนยังส่งลงใน SNS

——นี่เป็นครั้งแรกที่ไปเยี่ยมชมญี่ปุ่นหรือ มีสถานที่ที่ชอบในญี่ปุ่นหรือ

เป็นครั้งที่ 3 ที่คราวนี้ ญี่ปุ่นอาจจะเป็นประเทศที่ที่ชอบที่สุดแล้วแต่สถานการณ์ สนใจในวัฒนธรรมที่หลากหลายของญี่ปุ่นเป็นธรรมดาด้วย ไม่ว่าอย่างไรก็ตามการก่อสร้างและสวนขนาดใหญ่ที่จัดขึ้นหมุนไป และชอบสิ่งที่ยึดติดและความอ่อนน้อมถ่อมตนที่รายละเอียดนั้นด้วย ถึงธรรมดาทั่วไปสำหรับคนญี่ปุ่น และเป็นทางการ และอาจจะคิดว่า ไม่ตันแล้วแต่สถานการณ์ มารยาทของญี่ปุ่นและกฎระเบียบประจำวันดีเยี่ยม และเท่าที่ฉันดู มีคิด พอน่าสนใจเป็นจำนวนมาก

——รู้สึกถึงเสน่ห์ในที่กฎระเบียบแบบไหนของญี่ปุ่นตัวอย่างเช่นหรือ

ฉันกระโดดเข้าในสนใจทันที และพูดว่า รออย่างทันทีทันใดไม่ได้ เพราะเป็นการพิมพ์ ที่ว่าอยากทำเดี๋ยวนี้ ตอนนี้พักที่โรงแรมที่ยอดเยี่ยมมากที่ญี่ปุ่น และ ถึงไม่ใช่ว่าไม่พอใจกับบริการนั้นแน่นอน แต่ ถึง พอลุกแล้วช่วงเช้า และอยากกินกาแฟและครัวซองค์ และขอการบริการถึงห้องพัก ไม่บอกว่า อยากให้นำมาเดี๋ยวนี้ พอแบบตะวันตก ก็รับรู้ไม่รู้ทำไม และนำมาทันทีตัวอย่างเช่น แต่ พอเป็นญี่ปุ่น ถูกบอกว่า " อาหารเช้าคุณถูกเตรียมหลังจาก 30 นาที" อย่างเอาใจใส่ และจะถูกทำให้รอ แต่คนของบริการมา และจัดเรียงตอนนี้เพิ่งอาหารเช้า ถ้ารอให้เรียบร้อย ถึงต้องรอ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามมีกระบวนการ ที่ว่าทำอย่างเรียบร้อย ถ้ารอในญี่ปุ่น พอสงบมากกว่านี้ และคนแบบตะวันตกใช้ชีวิตสงบใจได้ในประเพณีและลำดับของญี่ปุ่นที่ทำไมคงจะถูกเร่งไม่ใช่หรือ รู้สึก ชอบนั่นกับคนในกฎระเบียบของญี่ปุ่น เพราะเคารพ และรู้สึกถึงการเห็นใจ

——ถึงได้ยินว่า รวบรวมเนกไท แต่วันนี้เนกไทสวมใส่เป็นสิ่งซื้อที่ไหน

หาเจอเมื่อวานที่ดอนกิโฆเต้ ไม่ใช่ของแฟชั่นยี่ห้อ ขอโทษ (การหัวเราะ) ถึงคิดเนกไทสำหรับชุดเครื่องแบบของนักเรียนมัธยมปลายหญิงของญี่ปุ่น แต่เหมาะ เพราะความรู้สึกไซส์ที่เนกไทบางสำหรับฉัน และสั้นที่สำคัญ ไม่พบสิ่งที่เข้ากันกับตัวเองอย่างทันทีทันใด เพราะมีสำหรับผู้ชายมากมาย และกำลังหาเนกไทเสมอ ถึงรวบรวม 40 เล่ม แต่เป็นสิ่งที่เพื่อนที่รู้จักฉันอย่างนั้นแสดงโดยส่วนใหญ่

——ช่วยสอนเกี่ยวกับกิจกรรมในอนาคตในที่สุด

มีกำหนดการนิทรรศการถัดไปที่กรุงลอนดอนเดือนกันยายน นอกจากนั้นเทพลังในสร้างยี่ห้อของแฟชั่นและแวร์ชานชลาที่ชื่อว่าคะพิทะนะ (คำนามสตรีของกัปตัน) ที่จริงแล้วฉันแสดงการชี้ทางของสินค้าที่ขายที่ที่จัดงานครั้งนี้หมดเลยด้วย ให้ความสำคัญกับการออกแบบเรียบง่าย ขณะส่งลักษณะข้อความแข็งแรงเกี่ยวกับสิ่งที่พอใจที่ตัวเองใส่ได้ ศิลปะแพง และรวมถึงผลงานของตัวเอง ซื้อไม่ได้อย่างทันทีทันใด พอไม่เป็นคนรวย ถึงยาก ซื้อคนวัยรุ่นซื้อต้นฉบับได้ ถ้าทำให้ผลงานเป็นเสื้อยืด พัฒนาสิ่งของที่ใช้ได้ในทางปฏิบัติด้วยราคาที่หยิบด้วยมืออย่างนั้นง่าย เพราะรักการผลิตมาก และอยากให้เพลิดเพลินกับศิลปะ

ที่นี่ที่ที่ตลกขบขัน และพูดด้วยท่าทางขวานผ่าซากด้วยความเที่ยงธรรมในบางครั้ง หาเนกไทที่ชอบหลังการสัมภาษณ์ visiting อาคาร PARCO ชิบุยะ และประสบการณ์ของการทำงานร่วมกันไปเยี่ยมชม GUCCI และ A.P.C. แห่งหนึ่งด้วย ผลิตผลงานโดยรูปและภาพวาดวิธีที่หลากหลายเช่นถ้อยคำเป็นต้น และเธอ ที่ว่าสร้างยี่ห้อต้นฉบับแฟชั่นด้วยคงจะให้ดูโลกของศิลปะใหม่ให้เราจากนี้ไปด้วย